TVDW 26/09/2010 - Brandon Flowers - Jilted Lovers and Broken Hearts (2010)

Ik kon best de persoonlijke kaart trekken deze week. Anouk had het bijvoorbeeld tot tvdw kunnen schoppen. Niet dat de schreeuwboei bij mij in de bovenste schuif ligt, maar ze krijgt dezer dagen héél wat airplay in huiselijke kring. Reden is de deelname van Charlotte Suijs in het VTM programma My Name Is.... Charlotte woont zowat om de hoek en is een vriendin van onze oudste dochter. Haar versies van Anouk-nummers waren waanzinnig goed (check youtube), dus kon papa zijn cd's bovenhalen om de originele versies even te laten horen. Omdat dergelijke wedstrijden per definitie oneerlijk zijn, won Charlotte niet - ook al was ze met voorsprong de beste zangeres. Dealniettemin: mocht ze over enkele jaren in het Sportpaleis staan - denk eraan dat je hier voor het eerst over haar las.

Ook AC/DC krijgt heel wat aandacht. Als de dochter thuiskomt met de opmerking dat ze AC/DC in de les "muzikale opvoeding" hebben beluisterd, denk ik a) ons schoolsysteem is nog zo slecht niet - en b) ik moet snel mijn "No Bull" dvd en mijn exemplaar van Back in Black opsnorren. Kinderen die enthousiast luchtgitaar en luchtdrums spelen in de zetel - ik zag het ... en ging met de glimlach verder afwassen. Opvoeden, het is met wat.

Maar de tvdw gaat toch maar naar de cd die al een handvol erg gesmaakte luisterbeurten kreeg: dat debuut van de Killers-frontman. Ik hou er wel van, van de manier waarop Flowers keer op keer heel veel melodie in zijn zanglijn weet te stoppen. Het is iemand die zijn invloeden 'up his sleeve' draagt. Niet voor niets dook Lou Reed als gast op in het Killers-nummer Tranquilize en coverde de groep al zowel Dire Straits' Romeo and Juliet als de country smartlap Ruby Don't Take Your Love to Town (bekend van Kenny Rogers). Bekijk op youtube ook het duet In A Little While met U2: deze man is van vele markten thuis.

Al die invloeden schijnen door op Flowers' solo-debuut, dat klinkt als Bruce Springsteen die zijn E Street Band inruilt voor enkele Pet Shop Boys. Dezelfde bevlogen rock, maar dan geruggesteund door old school synths in plaats van door Max Weinberg. Flowers brengt zijn songs met veel lef en bravoure, jonglerend met heel wat Bijbelse metaforen ("Redemption keeps my covers clean tonight" horen we op Only the young) en niet bevreesd om af en toe op zijn bek te gaan. Vooral de eerste zes nummers zijn erg sterk, met Jilted Lovers... als song met de mooiste titel en de meeste impact. De tvdw (in een productie van zowel Stuart Price als Daniel Lanois) herbergt wel drie verschillende hooks en zet aan het eind, met amper 40 resterende seconden op de teller, nog een eindspurt in. Heerlijk.