TVDW 16/04/2006 - The Cardigans - Don't blame your daughter (diamonds) (2005)

Wat later dan de traditionele zondag gepost, omdat ik het interview met de band + aansluitend concert van de daaropvolgende dinsdag (18/4) nog wou meepikken. The Cardigans zijn hands down m'n favoriete Zweedse popgroep sinds, euh... Abba en The Leather Nun (ces deux, bien étonnés de se trouver ensemble). "Life", die erg verfrissende flirt met sixties pop en kitsch uit 1995 (alweer) krijgt hier nog af en toe een draaibeurt. Op de vier daaropvolgende albums - waarvan ik er drie heb - bevestigde songschrijver Peter Svensson fijne nummers te kunnen schrijven. Standaard popsongs die echter niet zelden gekenmerkt worden door net dat tikkeltje extra in arrangement of productie. Of in teksten, want sinds deze in toenemende mate door zangeres Nina Persson geschreven worden, zijn ze veel interessanter. Markant: de groep die inmiddels wereldwijd al ruim tien miljoen platen wist te verkopen en in de VS met "My Favorite Game" zelfs tot in de hoogste regionen van de hitlijsten wist te komen... die zit nu nog zonder platencontract om recente cd "Super Extra Gravity" in datzelfde Amerika uit te kunnen brengen. En nog een weetje dat de malaise in de platenverkoop treffend illustreert: de promodame van Universal wist me te zeggen dat van het laatste album van Kanye West, toch momenteel dé hiphopster van het moment, in België amper... 1300 exemplaren waren verkocht. Soit, over naar het concert in de AB dinsdag: het was misschien nog goed te noemen maar alleszins niet memorabel. De erg plezierige babbel voordien met bassist Magnus was dat des te meer. The Cardigans hebben zeker aan podiumvastheid gewonnen in vergelijking met het concert dat we tien jaar geleden (!), in januari 1996, van hen zagen in de Botanique; jammer dat along the way het spontane ook plaats moest maken voor een run of the mill liveshow. Over de TVDW, uit het eind vorig jaar verschenen "Super Extra Gravity": ondanks de redelijk ridicule titel is dit een prachtig nummer, één van de drie hoogtepunten van de cd (samen met eerste single "I need some time...." en het onderkoelde striptease-nummer "In the round"). Voor ons mag 'ie als tweede single, hoor Nina.