TVDW 19/03/2006 - Donald Fagen - Morph the cat (2006)

Donald Fagen’s derde soloplaat Morph The Cat wijkt allerminst af van zijn werk bij Steely Dan – en gelukkig maar. Ook nu krijgen we weer een erg fraaie plaat – het verschil zit ‘m in de details. Wat nog het meest opvalt, is dat Fagen zich minder hult in mysteries en dat de algehele benadering wat nonchalanter is dan voordien. Nu, ‘nonchalant’ is een groot woord: Fagen en Becker zijn perfectionisten die grossieren in hypergepolijste, afgemeten, beredeneerde en berekende composities, die rock en pop ver overstijgen. Maar, ondanks die berekening heeft hun muziek toch een erg uitgesproken bezieling, want beidenputten inspiratie uit de zwarte muziek : invloeden uit jazz, jazzrock, funk en soul zijn onmiskenbaar aanwezig. Steely Dan-muziek swingt, heeft steeds een groove – en dat terwijl de protagonisten twee bleke, houterige boekhouder-types zijn. Fagens derde solo-album ademt New York uit. Je hoort echo's van jazzclubs als Birdland en Blue Note, maar net zozeer van de doowop groepjes uit East-Harlem, van broodschrijvers als Carole King in de Brill Building op Broadway, van een croonende Sinatra of van de fusion jazz van Dave Grusin en diens GRP-platenlabel. Ook vintage Fagen zijn de ironiserende teksten. Fagen laat in interviews de namen van zwartgallige schrijvers als Kurt Vonnegut, Thomas Berger, Philip Roth, Vladimir Nabokov vallen (dat treft: twee van hen zijn ook mijn favoriete auteurs). Op Morph The Cat is Fagen net een tikkeltje minder kryptisch, hij geeft in het cd-boekje zelfs een (één) verklarend lijntje per song. Fagen viert muzikaal gezien de teugels al eens en laat de muzikanten wat extra speelruimte. Zo krijgt "Brite Nitegown" een erg langgerekt coda; het is mede hierdoor onze favoriet op de cd, naast de titeltrack, die opgestart wordt met een leuk basloopje, waarna het genieten is van het ultra strakke ritme, de onmiddellijk herkenbare keys (Rhodes?) en de talloze keren overdubde stem van Fagen (kenmerkend omdat hij zijn backing vocals telkens net iets hoger dan de lead vocal inzingt). Exquisite cd!