TVDW 05/02/2006 - Athlete - Wires (2005)
De blog lijkt met deze inzending misschien wat meer op een persoonlijk dagboek dan wat anders, maar dat is dan maar zo. Behoorlijk emotioneel weekend achter de rug, en de vraag is of het gepast is dan om met iets triviaals als de TVDW's bezig te zijn. And if so, wat dan te kiezen. Zaterdag naar erg ontroerende begrafenis gegaan van Mariette, een onthaalmoeder uit Aartselaar waar Elien als kleuter vele mooie tijden beleefde. Ze nam Elien zelfs op in haar bed, in het holst van de nacht, die welbewuste 18de april 2001, toen we ons halsoverkop naar de kraamkliniek repten, voor de geboorte van Bram. Nog voor haar zestigste verjaardag geveld door de ziekte met hoofdletter "K", die lieve Mariette. Soms is het leven te hard. Vrijdag in de vooravond kreeg ik daarenboven nog een verontrustend telefoontje van vriend H, en ook dat had te maken met ziekenhuizen. Hij en zijn vrouwtje moesten onverwacht vroeg naar de kraamkliniek, mogelijke complicaties vastgesteld, het zekere voor het onzekere nemen etc... - bij zo'n mededelingen krijg ik het al koud. Weekend werd vandaar overschaduwd door tal van bespiegelingen over de Grote Thema's. Inclusief herinneringen aan eind maart 2000, die in het zwart aangekruiste periode in mijn geheugen, toen we zelf naar het ziekenhuis moesten om er gedwongen afscheid te nemen van onze ongeboren Lisa. Als TVDW dan maar een nummer dat het hospitaalgevoel en de onmacht omtrent het wel en wee van ongeboren leven verwoordt: "Wires" van Athlete.
You got wires, going in
You got wires, coming out of your skin
There's dry blood, on your wrist
Your dry blood, on my fingertip
Running down corridors
Through automatic doors
Got to get to you, got to see this through
First night of your life, curled up on your own
Looking at you now, you would never know
You got wires, going in
You got wires, coming out of your skin
There's dry blood, on your wrist
Your dry blood, on my fingertip
Running down corridors
Through automatic doors
Got to get to you, got to see this through
First night of your life, curled up on your own
Looking at you now, you would never know
Labels: Athlete
posted by Koop at 12:59 AM
5 Comments:
Ze heeft een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld van sneeuw en regen,
neemt de rivier die kiezel mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ze heeft een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ze nooit zal zijn vergeten,
ze leverde ‘t bewijs van haar bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
waarvan akte
Merci voor de steun. Wires spookt ook al een tijdje door mijn hoofd...
Zoon (Matteo Mestdach, genoteerd Didi Bota?) gaat ondertussen met kleine stapjes vooruit, maar wanneer we hem thuis kunnen ontvangen is nog onbepaald. Beademing is al bijna geheel afgebouwd en ook hartwaarden zijn aanvaardbaar... Alles hangt nu af van het overtollig lymfevocht dat in zijn buikje zit en mettertijd moet verdwijnen. Was ook wat op de laatste echo te zien was en waarvoor de bevalling plots ingeleid moest worden... Soit, het complete medische dossier horen jullie nog wel eens. Alleszins zijn zowel de cardiologen als de pediaters vrij zeker van een goed eindresultaat, but... (om nog een lyric te citeren):
The road is long
With many a winding turn
That leads us to who knows where
Who knows where
But I'm strong
Strong enough to carry him
{He ain't heavy, he's my brother}
H.
Welkom op de wereld, Matteo.
Een blog is een blog... no picture, no identity... maar dit is niet zomaar een blog, dit is een plaats waar je dingen leest waar je koud van wordt. Koop: you're a great guy! Ik ben heel blij jou ontmoet te hebben. Bij het lezen van jouw blog komt spontaan het woord naar boven dat jij graag, doch welgeplaatst gebruikt : Respect! Voor jou én jouw gezin. Big hugg, Orv Man.
Post a Comment
<< Home