TVDW 22/05/2005 - Ryan Adams - Meadowlake Street (2005)

Wat een fantastische cd is die nieuwe van Ryan Adams, Cold Roses, toch. De tijd dat hij verward werd met Bryan Adams en flauwe grapjes moest doorstaan (de legende wil dat hij een concert stillegde om ne flauwe plezante uit het publiek, die riep om Bryan, het entreegeld terug te betalen en hem de deur te wijzen) zijn gelukkig voorbij. Adams is een bijzonder getalenteerd kereltje, die voor geen gat te vangen is. Hij heeft een boon voor Britse post-new wave à la Psychedelic Furs en The Smiths en kan met gemak songs schrijven met dezelfde "feel" erin. Net zo makkelijk komt hij echter met college rock in de stijl van Buffalo Tom (frontman Bill Janovitz heeft trouwens ook net een sterke nieuwe cd uit). Zijn sterkste punt is en blijft echter Americana en alt-country. Zowel met Whiskeytown als solo schreef hij in dit genre al enkele halve klassiekers. Nieuwe album Cold Roses is meer dan dat, het is meteen een échte klassieker. Een dubbel-cd daarenboven, waarin Adams zowel in de traditionele begeleiding als in de teksten (die erg focussen op liefde en natuur) aansluiting vindt bij de allerbeste countryrock-albums. Ryan Adams is ook een veelschrijver, die dit jaar naast deze dubbel-cd nog twee releases voorziet. Hij bracht overigens een paar jaar terug nog een cd uit met demo's ("Demolition" - hebt u 'm? ) en zelfs daarop was nauwelijks half werk te horen.
Mits wat wringen hadden de 19 songs van Cold Roses ook wel op één enkel schijfje gekund, maar de keuze voor een dubbelaar is desalniettemin gerechtvaardigd. Het zorgt voor twee heerlijke luisterervaringen, twee keer 40' is nu eenmaal beter verteerbaar dan de lange rit van 80' in één keer uit te moeten zitten. Alleen jammer dat song nummer 19, een al te simpele uptempo rocker die als bonus track is bijgeplakt, de pret even komt vergallen. Het is de enige uitschuiver, maar een rapport van 18 op 19 is bij ons weten nog steeds grootste onderscheiding.
De geselecteerde TVDW Meadowlake Street tenslotte is vermoedelijk het meest originele nummer op Cold Roses: het duurt 4,5 minuut, de eerste helft hoor je enkel de falsetstem van Adams en wat akoestische gitaar, dan komt een halve minuut lang de basdrum opzetten, pas dan komen de roffelende drums aanzwellen en valt de volledige groep in. Het nummer krijgt van Adams een uiterst romantische tekst mee: If loving you's a dream that's not worth having / Then why do I dream of you.