TVDW 19/01/2020 - Unique - What I Got Is What You Need (1983)

Bekijk je alle posts op deze blog, dan is het misschien een beetje een ondergesneeuwde muziekperiode: die nét na de uitgemolken disco formule (en de bijhorende 'disco sucks' backlash). Grofweg spreken we over de jaren 1980 tot 1983. Disco was in een erg snel tempo uitgehold: het aanvankelijk leuke genre was gekannibaliseerd en gerecupereerd door allerlei artiesten die plots een discobeat zetten onder hun generieke songs om toch maar "mee" te zijn. Samenvallend met de intrede van meer synths en drumcomputers, kreeg de zwarte muziek begin jaren tachtig echter een nieuwe sound. Het was funky en soulvol, het was R&B van een nieuwe soort, met prominent georkestreerd keyboardpartijen (in plaats van de strijkers uit de seventies), met een slappin' bass of, vaker nog, een zware synth bass, occasioneel met blazers, en met korte gitaarlickjes die refereerden aan de voorbij disco-rage. Het was muziek die bij uitstek gedraaid werd in Funkytown op donderdagavond; een radioprogramma dat zowat heel het eighties decennium liep op Radio 2.

Onlangs vroeg mijn jongste dochter me nog waar wij vroeger als kind naar luisterden. Het is zo'n moment waarop je je heel oud voelt. Je moet gaan uitleggen dat er in die tijd nauwelijks popmuziek te beluisteren viel op de radio. Ja, op de vrije radio's wel, maar op Radio 2, één van de amper drie officiële Vlaamse zenders, was er enkel Radio Rijswijk, Vrijaf, de Top 30 en Funkytown. Het is het soort gesprek dat gelijk staat met "wij hebben nog de tijd van voor de gsm meegemaakt" (of: voor het internet, voor youtube etc etc - de lijst is eindeloos).

Funkytown bleek, voor wie in die jaren jong was en interesse had in zwarte muziek, een zegen. Enkele weken terug, tijdens de kerstperiode, sprak ik er nog over met Jo, een vriend die blijkbaar in die tijd ook onder de dekens zat te luisteren naar die wonderlijke mix van zwarte muziek. In de daaropvolgende dagen vond ik een blog waarop de tracklisting terug te vinden was, jaartal per jaartal. Meer had ik niet nodig, om spotify te openen, een lijst te maken en volop te starten met 'drag & drop'. Ik focuste met plezier op de voornoemde jaren 1980 tot 1983. Funkytown liep weliswaar nog verder doorheen de jaren tachtig, maar gaandeweg bleek het programma minder homogeen te klinken. De inmenging van house en rap kwam naar boven en ook de kern van het genre, R&B, werd wat breder. Sade, de Prince van Batdance, En Vogue, het zijn slechts drie voorbeelden die aantonen dat er meer 'rek' zat op R&B en andere zwarte muziek dan in die eerste periode tussen pakweg 1980-1983.

Ook opvallend hoe in het begin van die nieuwe R&B-wending oudere namen uit de jazz en soul mee op de kar sprongen. In Funkytown kregen vandaar ook de eighties albums van George Benson, The Isley Brothers, The Temptations, The O'Jays, Marvin Gaye, Aretha Franklin, Gladys Knight, Dionne Warwick, Thelma Houston, Herbie Hancock, Donald Byrd en George Duke een plaats. Ook al kwam het merendeel van de acts uit Amerika, toch speurde Funkytown ook naar funk, R&B en electro in Canada (Gino Soccio), Engeland (Linx, Imagination, Loose Ends) en Italië (Change, Kano). Voor bleekscheten was natuurlijk amper plaats, al kregen Level 42, Hall & Oates en Robert Palmer wel hun plaats onder de zon. Over de tvdw zelf kan ik weinig kwijt, het is een track die van R&B al wat meer richting synth-electro opschuift en die vaagweg wat doet denken aan wat Indeep in die tijd ook deed.