TVDW 05/03/2017 - Ryan Adams - Prisoner (2017)

Ja, ik weet het. Dus toch maar Ryan Adams. Origineel ben ik er niet mee, want "Prisoner" is de laatste weken alomtegenwoordig en Ryan heeft al wel wat tvdw's achter zijn naam staan. Ik had ook een tvdw kunnen plukken uit de recente vinylvondsten die afgelopen week op de draaitafel belandden. De eerste plaat van The Emotions die een productie meekreeg van EW&F's Maurice White bijvoorbeeld - héérlijk. Of nog maar eens een lekkere Bob James plaat ("BJ4") die ik enkele dagen geleden kocht. Of "Stage", de dubbele live van Bowie, die ik zelfs op geel vinyl vond. Of "Trans", die rare maar wat mij betreft erg leuke Neil Young-plaat, waarop hij duchtig experimenteert met synths en vocoders.

Maar "Prisoner" is de meest logische keuze, want die plaat eist al drie weken lang de aandacht op, in mijn iPhone. Of hij zo sterk is als "1989" - geen plaat die ik de laatste twee jaar meer draaide - weet ik nog niet. Maar hij is sterk, ja. Het best vind ik nog het titelnummer, waarin Adams die weemoed weet te leggen waarin hij zo goed is. Toch een opmerking: de tweestrijd Ryan versus Bryan mag intussen begraven worden. Luister naar dat power chord, dat orgel en dat no-nonsense meebrulbaar refrein van de single Do You Still Love Me. Zo gék veel verwijderd van de pre-"Reckless" Bryan Adams is dat niet, toch? Het nummer klinkt zelfs behoorlijk eighties - en Ryan is de eerste om dat toe te geven. Op Instagram bejubelde hij een paar weken voor de release van "Prisoner" nog hoezeer zijn nieuwe effectpedalen voor die typische eighties-sound waar hij blijkbaar naar op zoek was, zorgden.