TVDW 16/08/2009 - Mink DeVille - Slow Drain (1980)

In de dagen vlak na het heengaan van Willy DeVille gaf ook mijn ipod de geest. Hij heeft zijn dienst wel bewezen, van februari 2006 tot nu, we mogen niet klagen. Gelukkig kon ik de iPod van oudste dochter Elien, die nog op chirokamp is, even lenen. Ik pompte 'm prompt vol met allerlei Willy en Mink DeVille albums, waar ik zowat de hele week zoet mee was. Enige zijstap die ik me permitteerde, was Wave Machines. Leuk nieuwe groepje (ik lees op internet ergens de omschrijving 'lo-fi new disco', wat moet een mens daar weer mee) maar om een tvdw weg te kapen, moet ik die cd toch nog wat extra spins geven. Oh ja, en als ik zestien was geweest, had ik de nieuwe van De Jeugd van Tegenwoordig voorgedragen als tvdw. Amaai, wat een vétte plaat!

Het herontdekken van Le Chat Blue, Return to Magenta, Where Angels Fear to Tread, Coup de Grace en Miracle leverde heel wat luisterplezier op. Op de eerste platen lijkt DeVille wel een hispano-geïnspireerd halfbroertje van Bruce Springsteen. Dezelfde voorliefde voor klassieke songschrijvers als Arthur Alexander, Doc Pomus en andere Brill Building liedjesmakers, dezelfde mix van rauwe rock uit de straten van NYC en hyperromantische soul à la Ben E. King & the Drifters. Na die eerste, krachtige platen had DeVille het wat moeilijker; tot hij zich heroriënteerde richting New Orleans en met een muzikale gumbo kwam die makkelijk langs die van Dr John kan liggen. Liever dan te gaan voor een van zijn klassiekers (Storybook story, Spanish Stroll, Demaciado Corazon) pik ik als tvdw een onweerstaanbaar niemandalletje uit Le Chat Blue, de derde plaat die onder de naam Mink DeVille werd uitgebracht.

http://www.sendspace.com/file/c1qy20