TVDW 13/12/2015 - ELO - The sun will shine on you (2015)

Zou iemand die nu 14 is, op dezelfde manier meegesleept worden, kunnen wegdromen, zichzelf kunnen verliezen bij de laatste - ik zeg maar wat - Taylor Swift of Foo Fighters? Op het gevaar af als cynische ouwe zak te worden bestempeld: ik denk het niet, neen. Popmuziek heeft intussen veel van haar mystieke glans verloren. De manier waarop een groep als ELO destijds tot de verbeelding van een broekventje kon spreken, dat komt niet meer terug.

ELO is een van mijn ijkpunten - en in het bijzonder hun dubbelalbum Out of the Blue is voor mij zo'n Desert Island Album dat ik nooit zal verloochenen. Nu, na vele jaren stilzwijgen, brengt Jeff Lynne nog eens een album onder de naam ELO uit. Inclusief - zo slim is 'ie wel - een van zijn trademark vliegende schotels op de hoes (al werd deze niet getekend door Shusei Nagaoka). 't Is een mooi, ogenblikkelijk herkenbaar en genietbaar album, met tien songs die niet enkel naar het ELO-verleden verwijzen, maar net zozeer naar de andere artiesten waarvoor Lynne hand- en spandiensten verleend heeft. Sommige songs klinken als Petty, bij andere hoor je de echo's van Orbison of The Beatles (- niet vergeten dat Lynne zowel met Harrison, McCartney als Starr werkte en de "comeback" single Free As A Bird mee van productie voorzag). Enige minpuntje is het erg conventionele karakter. ELO durfde op de beste platen toch hier en daar wel wat buiten de lijntjes kleuren, terwijl de arrangementen hier wel erg braafjes de geijkte paden volgen. Maar hoedanook: eindejaarslijstjesplaat, hoor. Dat lijstje mag dan al flink uitgedund zijn tegenover voorgaande jaren (blame it on thrift store vinyl!), maar het komt er wel aan. Volgende week.