TVDW 22/11/2015 - John Lennon - Stand By Me (1975)

Meer dan eens vraag ik me af waarom ik deze blog nog blijf vullen met muzikale onzin. Het is niet meer dan een soort van muzikaal dag/weekboek waarbij ik in wezen maar wat tegen mezelf sta te orakelen. Maar hey, wie weet is dat genoeg als bestaansreden, niet?

Het orakelen gaat niet altijd over muziek, soms laat ik de songs op een kruispunt samenkomen met wat er thuis gebeurt. Voornamelijk met de kinderen dan, mijn vrouw Katrien blijft meestal onbesproken. Katrien heeft een veel pragmatischere, koelere liefdesrelatie met muziek dan ik. In het huis dat het onze is, wordt de gebruikelijke portie kinderlawaai doorkruist door Elien's Spotify-playlist, Bram's muziekselectie, Hanne's harpspel en mijn vinylplaatjes. Genoeg voor Katrien om tegengewicht te geven en veelal voor stilte te kiezen. Het zal haar dan ook worst wezen of Rubber Soul beter of slechter is dan Abbey Road, of Roger Taylor de drummer dan wel de bassist van Queen is, en of we Trevor Horn inderdaad als de Phil Spector van de eighties mogen omschrijven.

Om maar te zeggen: een muzikaal moment vinden om tvdw-gewijs aan mijn vrouw te koppelen, vind ik niet vaak. Deze week wel. Naar aanleiding van ons dertig jaar samen zijn (dértig jaar!), trokken we richting Ardennen. En tijdens die tweedaagse hoorden we op de radio tot twee keer toe - alweer dat dekselse toeval - Stand By Me, destijds (ook al 19 jaar geleden) het openingsnummer van ons trouwfeest. Toen wou ik absoluut de versie van Willy DeVille hebben; tijdens de tweedaagse hoorden we onder meer de versie die Lennon in 1975 opnam voor het album "Rock 'n Roll". Nadien zou hij vijf jaar zwijgen. Tot in 1980 "Double Fantasy" uitkwam (en Lennon enkele weken na de release werd doodgeschoten).

Maar daarmee verzeil ik alweer in muziekgezwets en dat is niet de bedoeling. Deze tvdw is voor Katrien. Zou ze trouwens weten dat Phil Spector de producer was van het "Rock 'n Roll" album? En dat Lennon op deze foto wel erg sterk lijkt op Geddy Lee van Rush?