TVDW 23/09/2018 - Johnny Nash - Why did you do it? (1975)

Een achteloos gekochte 1 euro find die na maanden op de draaitafel belandt en plots veel beter is dan verwacht. Gotta love that. Ik had het nochtans kunnen weten, toen ik de namen op de hoes van "Tears on my pillow" las. Bobby Womack levert er gitaarlicks, Bettye Wright zingt mee, Hugh Masekela komt wat toeteren. Zelfs Herbie Hancock speelt wat deuntjes, wat best raar is als je de veelal lichtvoetige muziek hoort.

Nash draaide in zijn jonge jaren mee in de entourage van Bob Marley. Best gek, want hij was helemaal geen Jamaicaan. Op deze plaat covert hij een paar van diens nummers. Maar de man verschoof in de jaren zeventig van reggae naar soul, en ook dat facet is te horen. "Tears on my pillow" is een merkwaardige opeenvolging van vederlichte maar erg aangename reggae en satin soul. De pareltjes liggen voor het rapen, met telkens Nash' boterzachte, wat hoge soulstem die de aandacht opeist. Marley's "Reggae on Broadway" is bijvoorbeeld heerlijk. Het is een song met een aparte achtergrond; het was de single die Marley voor CBS opnam met Nash en diens begeleidingsband en het moest hem laten doorbreken in Engeland. Maar het bleek een hopeloze flop (Marley's enige), waarna een switch naar het Island-label alsnog het begin inluidde van het veroveren van de wereld. Maar voor de tvdw kies ik voor de opvallende opentrack van het album. Het is een wonderlijke kruising tussen zachte, Philly-achtige soul en blaxploitation funk, met naar het einde een duidelijke stilistische verwijzing naar Marvin Gaye.

En Nash zelf? Die is nog maar eens het bewijs dat deze blog eerder een muzikaal dagboek (nu ja, weekboek) is, dan een populariteitspoll. Sommige van mijn favoriete artiesten hebben na al die jaren nog altijd geen (of nauwelijks) een tvdw-notinatie, terwijl deze behoorlijk obscure pipo nu plots al met zijn twééde tvdw gaat lopen. De eerste tvdw van de man? Dat was een song die we allemààl kennen....