TVDW 16/09/2018 - José James - Use me (2018)

Wat fijn, als je als concertganger getuige bent van Pure Klasse. Het was afgelopen week mijn eerste keer dat ik José James aan het werk zag en eerlijk gezegd: het feit dat hij zich dit keer exclusief op het werk van Bill Withers zou werpen, was een extra aansporing om richting AB te gaan. Withers ligt bij mij in de bovenste schuif. De manier waarop hij in het dichtbevolkte gebied van warme soulmuziek toch een volstrekt eigen plaatsje wist te bemachtigen, verdient alle lof. Merkwaardig ook hoe de man zo'n stevige reputatie en dito cataloog bij elkaar kon schrijven op amper een handvol platen, en in een korte tijdspanne. Oh ja, dat Withers een stotteraar is, heb ik ook altijd een sympathiek detail gevonden.

Pure klasse, zei ik, maar dat sloeg in dit geval vooral op José James en zijn jazzfunk kwartet. Straffe muzikanten die op tijd en stond een solospot kregen om hun talent te etaleren. Maar het was toch vooral James zelf die me met verstomming sloeg. Zijn frasering lag akelig dicht bij die van Withers, al maakte hij met zijn jazzy scats duidelijk dat hij meer wilde doen dan imiteren. Enige smet vond ik dat de man in de bissen terugplooide op eigen werk, in plaats van in de tribute trip te blijven en nog wat verder te grabbelen in de ton met Withers-songs.