TVDW 10/11/2024 - Billy Preston - The Bus (1971)

TVDW 1035. Het lijkt niet meer dan normaal om deze week stil te staan bij het heengaan van Q. De platen waarop Quincy Jones zijn magische touch liet gelden, zijn ontelbaar - en vele ervan staan in mijn kast. Over Q zelf en zijn vele kwaliteiten - de manier waarop hij jazz, class en sophistication mengde met zwarte popmuziek - hoef ik het hier niet te hebben. Alles is al gezegd.

Een gouden regel blijft echter dat de tvdw ook rechtstreeks te maken moet hebben met een song die ik de afgelopen week draaide of ergens hoorde. En er belandde geen Quincy op de draaitafel (al blijf ik "The Dude" wel een heerlijke plaat vinden), en al evenmin iets van pakweg Brothers Johnson, Donna Summer, George Benson of Michael Jackson... dus dat werd wat lastig.

Zoals zo vaak bracht het lot - of synchronicity - soelaas. Ik haalde een flinke buit platen binnen bij Toms platenzaakje in Boom, en kijk wat zat er tussen: een album van Billy Preston, met blazers- en strijkersarrangementen van Q.

Fijn om zo even de spotlight te richten op Preston, iemand die meestal (enkel) wordt vernoemd in de geschiedenisboeken van de Beatles. Ten tijde van Let It Be bleek Prestons inbreng meer dan welkom; zijn speelvreugde leverde hem de bijnaam The Fifth Beatle op (en een platencontract bij Apple én een vriendschap met George Harrison). 

Net als bijvoorbeeld Billy Paul en Lou Rawls is dit zo'n artiest die door de jaren heen herleid is tot een voetnoot en tot hier of daar een half hitje dat de tand des tijds doorstond. Volkomen ten onrechte, zo illustreert ook "I Wrote A Simple Song", het album waarop een van Prestons bekendste nummers staat, Outta Space - een funky instrumental die dicht aanleunt bij Machine Gun van de Commodores. Ook de tvdw staat er te blinken, een song die niet verwonderlijk wat black social consciousness bevat in de lyrics (after all, dit was 1971 en Sly Stone stond op dat moment "There's A Riot Goin' On" op te nemen). Een tvdw met, wel ja, sierlijke arrangementen van the Mighty Q.