Thursday, June 29, 2017

TVDW 25/06/2017 - Electric Light Orchestra - Wild West Hero (1977)


Ik was exact tien jaar en drie dagen oud, toen "Out of the Blue", dat dubbelalbum met de tot de verbeelding sprekende hoes van Shusei Nagaoka, uitkwam. En ik was vermoedelijk amper twaalf toen op een avond mijn twee hobby's samenkwamen in wat achteraf gezien een puur magisch moment was. Die twee hobby's waarvan sprake - degene waarvan ik toen nog niet wist dat ik de rest van mijn leven zouden kleuren - waren Action Men en muziek. En het magisch moment, dat ging als volgt: ik speelde op een avond bij een van mijn beste vrienden, Peter. Op een bepaald moment stuurde hij me de gang in, waar ik een eeuwigheid moest wachten terwijl Peter in zijn jongenskamer 'een verrassing' voorbereidde. Toen ik de verduisterde kamer binnengeleid werd, weerklonk die rollende, aanzwellende baslijn van Turn To Stone terwijl onze geliefde Action Men onder gekleurde spots en een spiegelbol als een volledige band stond opgesteld, inclusief kartonnen gitaartjes, een keyboard uit legoblokjes en een drumstel gemaakt van plastic buizen en conservenblikjes.

Ongelooflijk dat deze gebeurtenis, die destijds ongetwijfeld redelijk banaal was maar intussen mythische proporties heeft aangenomen en nog steeds op mijn netvlies is gebrand, een kleine veertig jaar later leidde tot een trip naar Londen. Om er ELO te zien, tijdens één van de vier Britse concerten (de allerlaatste?) die de groep zou geven. Over een bucket list ervaring gesproken. Ja, ook diezelfde bloedbroeder Peter was er afgelopen zaterdag bij, net als twee van mijn geliefde neven aan vaders kant. Neef Dirk was erbij, degene die me in lang vervlogen tijden voor het eerst de hoes van Out of the Blue liet zien. En neef Frank, die tijdens onze reis een zelfgemaakte mash-up mix door de boxen liet schallen. Eentje waarin Don't Bring Me Down gekruist werd met Ram Jam, Daft Punk en AC/DC - faut le faire! Zo werd de driedaagse ook een soort van familiegebeuren, een reisje waarbij we herinneringen ophaalden en ervaringen deelden. Erg mooi, zelfs bij momenten ontroerend om dat mee te maken.

En het concert zelf? Als evenement was het top natuurlijk: de imposante omkadering van Wembley, de enthousiaste menigte, het kleurrijke, spectaculaire podium - en het feit dat wij het met z'n vieren meemaakten. In de setlist ontbrak wat mij betreft Confusion, al waren Xanadu en Last Train to London dan weer aangename verrassingen. De topzware rockers (Do Ya en Ma-Ma-Ma Belle) klonken nogal drammerig, veel beter vond ik de prachtig geserveerde ballads Can't Get It Out of My Head en When I Was A Boy. Als tvdw kon ik kiezen uit een van de zes absolute uppercuts waarmee de reguliere setlist werd afgesloten. Sweet Talkin' Woman zat erin, de allereerste song van ELO die ik kende; Telephone Line was heerlijk meeslepend; Mr. Blue Sky klonk net zo overweldigend als je zou kunnen verwachten. Maar ik ga toch maar voor misschien nog de grootste verrassing uit de setlist, Wild West Hero, de albumtrack die achteraan "Out of the Blue" staat.

De setlist:

Standin' in the Rain
Evil Woman
All Over the World
Showdown
Livin' Thing
Do Ya
When I Was a Boy
Handle With Care
Last Train to London
Xanadu
Rockaria!
Can't Get It Out of My Head
10538 Overture
Prologue
Twilight
Ma-Ma-Ma Belle
Shine a Little Love
Wild West Hero
Sweet Talkin' Woman
Telephone Line
Turn to Stone
Don't Bring Me Down
Mr. Blue Sky
Encore: Roll Over Beethoven

Labels: , ,

1 Comments:

Blogger Koop said...

https://www.sendspace.com/file/rj14sb

6:06 AM  

Post a Comment

<< Home