TVDW 19/06/2016 - The Jayhawks - Quiet Corners and Empty Spaces (2016)

Eigenlijk is het simpel, en vermoedelijk heb ik het ook al gezegd bij een vorige tvdw van The Jayhawks. Zolang de groep het driehoekje van de drie B's bespeelt - Byrds, Big Star, The Band - zit alles snor. Het leverde in het verleden al prachtplaten op als "Tomorrow the Green Grass", "Smile" en "Rainy Day Music". Maar Gary Louris heeft ook de onhebbelijke gewoonte om soms wat stoorzendertjes in zijn muziek te stoppen. Zijsprongetjes richting rock of psychedelica die gewoonweg minder goed werken. Enige reden die ik kan bedenken is dat hij het formulematige van de succes,euh,formule wat beu is. Ik snap het wel enigszins, het is dan ook een dunne lijn. Komt hij weer eens met die meerstemmige midtempo songs zal iedereen al snel zeggen "daar zijn ze weer". Op de nieuwe plaat "Paging Mr. Proust" gaat het fout in een vervelend nummer als Ace, waar Louris krampachtig de grenzen opzoek. Op andere momenten flirt de groep wel eens met de cliché's uit de eigen cataloog. Zelfs in titel lijkt Lovers of the Sun wel een doorslagje van eerdere zonneliedjes. Maar elders lukt het wel: braafjes tussen de lijntjes kleuren en toch met een vintage prachtsong komen. Zoals bij de openingstrack en tvdw.