TVDW 24/08/2014 - La Roux - Kiss and not tell (2014)

Nooit te vertrouwen: artiesten die niet enkel op handen gedragen worden door de zoveelste door hypes aangezwengelde persmeute, maar die daarenboven over schier onuitspreekbare namen beschikken. Ja, ik heb het over (onderdrukt spasmen en stuiptrekkingen) FKA Twigs. Een kind dat, getuige promofoto's, eerste interviews, hoes én artiestennaam, vooral de boodschap 'kijk mij eens speciaal zijn' wil uitdragen. De muziek? Heb ik ook gehoord, hoor - meer nog, ik was zelfs geïntrigeerd en begon met frisse moed aan "LP1". Tot song zes hield ik het vol, alvorens de skip-toets halverwege de track in te duwen. Wat een holle plaat.

Dus gaat La Roux met de pluimen lopen. Ze deed er weliswaar verdomd lang over om een vervolg te breien aan dat debuut (5 jaar! Voor een simpele electropop-plaat!), maar kom. Nieuw album "Trouble in Paradise" heeft in vergelijking met dat debuut een wat breder klankpalet (lees: niet àlles klinkt alsof het in 1982 is opgenomen) en hinkt een vrolijk eind in de richting van de clevere wie-doet-mij-wat pop van Lily Allen. Best vond ik nog Kiss and not tell, met die wobbly synths die wat doen terugdenken aan Tom Tom Club.