TVDW 22/04/2018 - Josh Rouse - Directions (2010)

't Is eigenlijk vrij simpel. Niets gaat boven kippenvel. Bij het laatste concert van Josh Rouse, afgelopen week in de N9 in Eeklo, was het twee keer van dat. Bij het inzetten van Sad Eyes, als eerste bis- maar dat was lang geleden al een tvdw. De tweede keer was net voordien, toen Rouse aan het eind van de reguliere set verraste met twee opvallende nummers uit de oude doos. Eerst met Dressed Up Like Nebraska ("van toen ik twintig jaar geleden hier voor het eerst optrad in België") en daarna met Directions ("mijn eerste bekende song waarnaar ze sindsdien blijven vragen, maar die ik maar zelden live speel").

Rouse's nieuwste plaat "Love in the modern age" lag de volgende dag op de draaitafel. Een mooie plaat, opgenomen met zijn trouwe bende muzikanten waarmee hij al jaren opneemt en concertjes afwerkt, die hier en daar verrast (dat subtiele vocodertje!) maar toch vooral in lijn ligt met voorgaand werk. Ik draaide nadien Rouse's cd "Home" uit 2000 - en het viel me op hoe homogeen zijn werk door de jaren heen is gebleven. Om een of andere reden denk ik bij Rouse steevast aan een kruising tussen JJ Cale en Paul Simon, al besefte ik tijdens het concert in Eeklo dat die vergelijking wat mank loopt. Rouse is natuurlijk minder rootsy dan Cale, maar deelt met hem wel de aandacht voor eenvoud. Raar hoe Rouse toch weet te raken, met erg eenvoudige akkoordenschema's en ogenschijnlijk banale teksten. Dat laatste onderscheidt hem dan weer van Paul Simon, die graag cryptisch en in metaforen schrijft ("losing love is like a window in your heart", weet je wel). Rouse schrijft veel en veel directer; het enige wat hem met Simon bindt ligt 'm in het zingen. Die soft spoken, schijnbaar nonchalante delivery - weinigen doen hem dat na. Buiten Paul Simon, that is. Maar die was eerst. Dus eigenlijk doet Rouse Simon na. Whatever.

Tot hier alweer wat triviale bedenkingen. Rouse scoort intussen wel lekker zijn vijfde (!) tvdw. Als ik ooit veel tijd heb, ga ik eens kijken of een andere artiest - om het even welke - überhaupt beter scoort. Een ietwat a-typisch nummer trouwens, dat Directions - ik hoor er altijd een beetje Paul Westerberg in.