TVDW 09/11/2014 - Queen - Sail Away Sweet Sister (1980)

Al die recente tvdw's geven een wat vertekend beeld. Ja, het gaat steeds om het nummer dat in die specifieke week het meeste indruk maakt. Vaak gaat het dus om nieuw materiaal, uit recent verschenen platen. Maar door die benadering, geraken bepaalde favoriete groepen van weleer al eens ondergesneeuwd - bij gebrek aan een concrete aanleiding om hen met een tvdw te bekronen.

Dat geldt tot op zekere hoogte ook voor Queen (al had de groep de voorbije 9 jaar wel een aantal tvdw's). Feit is dat de groep voor mij onlosmakelijk verbonden blijft met mijn tienerjaren en voor een groot deel verantwoordelijk is voor mijn muzikale opvoeding. De net verschenen dubbele verzamelaar "Queen Forever" was afgelopen week een prima aanleiding om me nog eens te verdiepen in hun cataloog.

Weeral een verzamelaar? Ja, maar "Queen Forever" is toch meer dan een doordrukje. Er zijn de drie nieuwigheden, waarvan vooral het nooit eerder verschenen Let me in your heart again, een leftover uit de studiotijd die de groep in 1983 besteedde aan "The Works", verre van onaardig is. Ook leuk is dat Taylor en May bij het compileren voor een keer louter focussen op het melodieuze, rustige werk. Het zorgt voor een vrij homogene verzamelaar, met ook heel wat minder voor de hand liggende, sterke albumtracks (als Drowse en Long Away). Dat daarbij ook een onding als Who Wants To Live Forever de selectie haalt, nemen we er maar bij.

Een tvdw uit die nieuwe plaat dan maar ? Dan kies ik graag voor een albumtrack uit "The Game". Het album met de zilverkleurige hoes kwam uit in de zomer van 1980 . Het was niet mijn allereerste plaat, wél de eerste die ik fysiek zelf, eigenhandig kocht - bij de twee, drie voorgaande, moest mijn mama nog boodschapper spelen. "The Game" is en blijft voor mij een scharniermoment: een intrede in de jaren tachtig, een introductie tot een groep waarvan ik in de daaropvolgende jaren de hele back catalogue zou ontdekken, een plaat met songs die me richting andere muziekgenres stuurde. En ook belangrijk voor mijn zich in de daaropvolgende jaren verder ontwikkelende voorliefde voor synthpop:  "The Game" was de allereerste plaat waarop Queen - vermoedelijk onder impuls van Roger Taylor - een synthesizer toeliet. Een Oberheim OB-X meer bepaald, de synth die ook te horen valt op "Moving Pictures" van Rush. 

Over "The Game" valt nog heel wat te zeggen. Het album kwam na het behoorlijk onevenwichtige "Jazz" en liet een erg Amerikaans klinkende groep horen. Amerikaans, zoals in door zwarte muziek beademde tracks als Another One Bites The Dust en - een van mijn absolute Q favorieten - Dragon Attack. Of ook Amerikaans, zoals in het meer naar classic rock neigende, midtempo Sail Away Sweet Sister. Een nummer dat Guns 'N Roses ooit (op een afschuwelijke manier) bracht. Ik selecteer het origineel graag als tvdw. Let vooral op de fijne, subtiele manier waarop John Deacon in de 40 seconden outro nog wat leuke riedeltjes uit zijn bas haalt.

Queen oogstte trouwens wat het zaaide: "The Game" zou de enige plaat zijn die de nr 1 positie in de VS haalde.