TVDW 11/09/2011 - Philip Glass - Organic (1982)

Een rare ervaring, om toevallig uitgerekend in de week van tien jaar Nine Eleven de film "Koyaanisqatsi" in de dvd-lader te schuiven. Amerika had, toen de film uitkwam, nog niet de twee littekens die het zovele jaren nog steeds zou meedragen. De space shuttle was nog niet ontploft, de Twin Towers stonden nog recht. En toch lijkt Koyaanisqatsi visionair te zijn, en expliciet vooruit te blikken op deze twee onheilsdagen. Met beelden van neerstortende wolkenkrabbers en ontploffende raketten - beide zo sterk vertraagd dat er haast een poetische kracht vanuit gaat. Het was de eerste keer dat ik "Koyaanisqatsi" terugzag. Ik herinner me dat ik als opgroeiende puber sterk onder de indruk was van de film - met dank aan onze leraar Engels in het middelbaar. Karel Deburghgraeve heette de man, en hij begeesterde op Dead Poets Society-achtige wijze een hele klas (bon, mij toch) met zijn films die hij ongevraagd aan ons opdrong.

Ik kocht destijds ook de vinyl soundtrack van "Koyaanisqatsi", tot op vandaag nog steeds een erg vreemde eend in de bijt van mijn muziekcollectie. Het soort repetitieve arty muziek dat hij maakt is, net als bv. die van John Cage, niet echt mijn ding. Maar dit is een uitzondering. Ik durfde de plaat wel eens opzetten terwijl ik zat te studeren. En dan dacht ik: 'kijk mij hier eens intellectueel zijn'. Glass wist trouwens nog een tweede keer te scoren bij mij, toen hij het instrumentale coda schreef voor Paul Simons The Late Great Johnny Ace, slotsong van het geweldige "Hearts & Bones". Mocht er al een fan van Glass en of "Koyaanisqatsi" per ongeluk op deze blog belanden: de tvdw is een specialleke, want niet opgenomen op het oorspronkelijke album. Glass schreef muziek voor de volle 80 minuten van de film, slechts een selectie ervan belandde op vinyl.