TVDW 09/07/2006 - Ed Harcourt - Revolution in the heart (2006)
We hadden de iPod mooi volgeladen en meegenomen naar Frankrijk (de streek van Ile d'Oléron, Charentes, Cognac), maar de enige artiest die in die ene week beluisterd werd, was Ed Harcourt. Een goed teken natuurlijk, een vakantie zonder veel muziek kan wel eens verfrissend zijn en scherpt de honger naar fijne plaatjes weer even aan. We hebben ze nog steeds naast de cd-kast hangen, de playlist van het concert dat Ed Harcourt op 21 september 2001 gaf in de Botanique. De datum wordt niet toevallig vermeld: amper tien dagen na de aanslagen op de WTC-torens en de sfeer van een nakende oorlog was erg aanwezig. Het leverde tijdens dat concert een onvergetelijk moment op: iemand uit het publiek had een ongewoon verzoekje, of Harcourt geen liedje over de oorlog kon zingen. En prompt verzon Harcourt er eentje, inclusief piano-akkoorden en zelfs een behoorlijk rijmende tekst. Fantastisch. Harcourt is de Lord Byron van de hedendaagse popmuziek; hij kokketeert met grote, bevlogen gevoelens en zijn teksten worden bevolkt met dorpsidioten, hoeren, landlopers en dronkaards. In de muziek knipoogt hij al eens naar Dietrich, Weill en de luidruchtige bars uit het Berlijn van het interbellum. De hyperromantische, barok-romantische trip van Harcourt is niet altijd een hapklare brok, maar feit is dat de man een van de meest gedurfde, originele talenten is uit de verzameling Britse singer-songwriters. Starsailor en Richard Ashcroft bewandelen een gelijkaardig pad en durven in hun beste momenten een even grootse, meeslepende romantiek in hun songs leggen, maar onze stem gaat onvoorwaardelijk naar Harcourt. Die laatste cd van Ashcroft vonden we maar een sof, en bij Starsailor onthouden we toch eerder dat memorabele debuut dan alles wat erop volgde. De remix van "Four to the Floor" bijvoorbeeld, wat een sell-out - als Harcourt het poppy "Whirlwind in D Minor" (openingsnummer van de nieuwe cd) uitbesteedt aan de Thin White Duke/Jacques LuCont voor een dergelijke boenke boenke remix, staat hij ook meteen in de Ultratop. Soit, diverse kanshebbers op die nieuwe plaat van Harcourt om het tot TVDW te schoppen, we gaan na rijp beraad voor de beginselverklaring "Revolution in the heart", een sweeping Wuthering Heights type of song die onversneden Harcourt is.
Labels: Ed Harcourt, Richard Ashcroft, Starsailor, Thin White Duke
1 Comments:
Dat concert in 2001, ik was daar ook aanwezig, inderdaad memorabel, maar de 2 à 3 concerten dat ik van hem zag nadien konden niet dat niveau evenaren.
Ik zou niet zover willen gaan het woord "saai" of "geeuw" te poneren, maar toch. Er scheelt wel iets. De man heeft echter talent, dat staat buiten kijf
Post a Comment
<< Home