TVDW 15/08/2021 - Chambers Brothers - Funky (1970)

 

Mijn TVDW radar draait een hele week lang. Ergens in mijn achterhoofd zoemt hij, haast in slaapstand, om dan bij een welbepaalde song in één klap wakker te schieten. Ik hou ervan als het toeval (of het lot?) maakt dat alle pijlen plots naar dezelfde song (of dezelfde band) wijzen, Deze week bekeek ik The Summer of Soul, het regie-debuut van Questlove, de drummer van The Roots (- die ik nota bene ooit nog interviewde, mais passons). De film blikt terug op het Harlem Cultural Festival, dat in 1969 plaatsvond, als bij toeval (onder meer) op de dag dat Neil Armstrong voet zette op de maan en Eddy Merckx zijn eerste Tour de France won. Het was een festival dat volledig in de schaduw kwam te staan van Woodstock en dat volledig tussen de plooien van de geschiedenis was gevallen. Tot de zorgvuldig bewaarde filmrollen ergens opdoken, en Questlove zich vervolgens als curator opwierp om er een mooie documentaire van te maken.

Het Harlem Cultural Festival bracht een pleiade aan grote namen uit de zwarte muziek samen. Van Stevie Wonder, Mongo Santamaria en Gladys Knight over Mahalia Jackson en BB King tot David Ruffin en Sly & The Family Stone: elk zijn ze te zien met inspirerende performances. Ook The 5th Dimension en de Chambers Brothers maakten hun opwachting. Het zijn namen die intussen wat minder bekend zijn, maar dat is onterecht. The 5th Dimension bracht een opmerkelijke mix van psychedelica, hippiemuziek, soul en vocal jazz. Ik draai hun platen nog regelmatig. The Chambers Brothers zitten vooraan in de film; met hun flitsende pakjes en synchrone danspasjes brengen ze een opzwepende versie van hun song Uptown. Op het scherm van mijn TVDW radar bliepte een eerste keer een lichtje.

De dag nadien kreeg ik via via een hele stapel platen. Tijdens het wieden doorheen het aanbod viel een verzamelaar me op. "Black is Beautiful - 16 Original Soul Busters!" stond er naast de schaarsgeklede hoezenpoes te lezen. Een compilatie met erg veelbelovende namen: Sly & the Family Stone, Mongo Santamaria, Gwen McRae en Rufus featuring Chaka Khan. De samensteller van dienst had zich nota bene, ongetwijfeld ingegeven door commercieel opportunisme, een zekere vrijheid veroorloofd. De drie nummers van Rufus op de plaat stamden uit de absolute beginperiode van de band, lang voor Chaka Khan ten tonele verscheen. Cheeky. 

Die drie moeilijk te vinden Rufus-nummers maakten de compilatie er alleen maar interessanter op, net als enkele andere, meer obscure artiesten. De mij onbekende Johnny Robinson staat erop met een heerlijk nummertje, Funky Feet. De al even obscure Brenda & The Tabulations charmeren met Little Bit of Love. Met een cover van Smokey Robinson's Who's Lovin' You wist deze groep het trouwens tot op de lijst van Keith Richards' Desert Island Songs te schoppen - zo leert wikipedia me. Maar dit terzijde. 

Het beste nummer op deze heerlijke compilatie was echter, u raadt het al, Funky van The Chambers Brothers. Toen dat voorbijkwam, begon mijn TVDW radar onbedaarlijk te bliepen. Dat het nummer model stond voor I Left My Wallet in El Segundo van A Tribe Called Quest, is een aardige bijkomstigheid.