TVDW 01/08/2021 - Patrick Cowley - Papa Wuzza Rollinston (1975-1977 / 2020)

 

Met het heengaan van Dusty Hill had er gerust een tvdw naar ZZ Top kunnen gaan deze week. Ik zag hen ooit live, in Vorst-Nationaal, bijna twintig jaar geleden alweer. En destijds was ik net zoals zovelen gecharmeerd door hitalbum Eliminator en de bijhorende gekke clips - om nadien vast te stellen dat hun werk van voordien eigenlijk nog beter was. ZZ Top was een groep die in het wat stoffige en erg conservatieve bluesrock genre voor een frisse benadering zorgde, door de bass synths vanaf Eliminator, maar ook door hun cartooneske, laconieke imago, dat ze zorgvuldig cultiveerden. Plus, met hun groepsnaam zorgden ze er onwillekeurig voor dat ze in de intussen haast geijkte uitdrukking "van Abba tot ZZ Top" opduiken. Maar, ook al zette ik Eliminator ter ere van Dusty nog wel eens op, en genoot ik nog eens van het langgerekte, slepende I Need You Tonight, toch is het Cowley die deze week de tvdw scoort. 

Zijn derde trouwens al, maar dat hoeft niet te verbazen. Patrick Cowley is dan ook een echte favoriet van me, de man die meer dan pakweg Moroder, Cerrone, Kraftwerk of Vince Clarke mij de liefde voor synthesizers bijbracht. In eerste instantie was dat met zijn debuutplaat "Menergy". Nadien volgden amper nog twee andere albums, "Megatron Man" en "Mind Warp". De lanceringsparty voor die laatste plaat, in San Francisco in 1982, beleefde een intussen graatmagere Cowley vanuit de rolstoel. Een paar weken later stierf hij aan AIDS. 

Sinds een aantal jaren treedt het platenlabel Dark Entries op als archivaris, door in de kluizen te duiken en onuitgegeven Cowley-materiaal alsnog uit te brengen. Naast een paar albums met muziek die Cowley maakte voor gay porn movies, leverde dat vorig jaar ook "Some Funkettes" op, een verzameling van experimentele instrumentale cover versies die Cowley tussen '75 en '77 opnam. Er zit een embryonale versie bij van Donna Summer's I Feel Love (- een paar jaar later zou Cowley een inmiddels iconische, 15 minuten durende herwerking van de song uitbrengen) en een eigenzinnige herwerking van Herbie Hancock's Chameleon. Als tvdw kies ik voor een funky, synth driven versie van het magnus opus van de Temptations, inclusief alternatieve spelling in de titel.