TVDW 11/10/2020 - Labi Siffre - Gimme Some More (1972)

 

Het lijkt wel alsof je jeugd, of alleszins je muzikale ontvoogdingsjaren, plots weggevaagd worden. Eerst Robert 'Kool' Bell, bassist en oprichter van Kool & The Gang. En afgelopen week Eddie Van Halen - die laatste dan nog op amper 65-jarige leeftijd. Dat zijn twee steunpilaren uit je resp. funk en hardrock collectie die wegvallen. Nu ja, de platen, de muziek, die blijft. Maar ergens denk je toch dat die muzikanten, die helden, er altijd zullen zijn, altijd zullen blijven leven. Toch? 

De tvdw kon hierdoor niet beïnvloed worden, want afgelopen week verliet "Crying Laughing Loving Lying", dat geweldige album van Labi Siffre, de platendraaier nauwelijks. Een plaat die me in de schoot geworpen werd, al geef ik grif toe dat ik Siffre nauwelijks kende. Ja, ik wist dat Madness een grote hit had met hun cover van It Must Be Love, ik wist dat Dr. Dre en Eminem de break van I Got The... namen om er My Name Is... rond te construeren. En als eightieskid herinner ik me het anti-apartheidslied Something Strong. Maar verder was Labi Siffre al even onbekend en intrigerend voor me als zijn naam zelf. 

Het maakte de ontdekking van dit prachtige album alleen maar groter. "Crying..." is een erg ongedwongen, optimistische, haast ontroerend naieve plaat - eentje die dezelfde ongedwongen warmte en oprechtheid uitstraalt die je ook terugvindt bij Bill Withers en Al Green. Eentje die zich ook best als geheel laat beluisteren, een tvdw eruit kiezen is niet eenvoudig. Ik leer net op Wiki dat Labi een Brit is, met een half-Belgische moeder. En dat hij een rolmodel is onder homo's. Doet er allemaal eigenlijk niet toe. Ontdek die wonderlijke plaat. Nu.