TVDW 27/10/2013 - Patrick Cowley - Seven Sacred Pools (197? - 2013)

Nu 2013 officieel het jaar is dat Giorgio Moroder - dankzij Daft Punk - eindelijk de erkenning krijgt die hij verdient, is het niet meer dan normaal dat ook Patrick Cowley een soort van eerherstel toekomt. Cowley stierf begin jaren tachtig op amper 32-jarige leeftijd aan AIDS. In zijn korte carrière bracht hij amper een drietal studio-albums uit, maar zijn inventieve, rijke synthsound (hoofdzakelijk op ambachtelijke wijze op Prophet V in elkaar geknutseld) zou erg invloedrijk blijken.

Toen ik als klein broekje in 1981 Cowley's plaat "Menergy" binnenhaalde, wist ik even niet wat ik hoorde. Ja, om de ontmaagding van synthmuziek kracht bij te zetten was er datzelfde jaar ook al "Dare" van Human League, maar dit was toch heel andere koek. Een futuristisch, kamerbreed synthgeluid, niet te vergelijken met om het even welke andere synthpopplaat van dat moment. Dat Cowley op "Menergy" een uitgesproken gay boodschap bracht (Men-energy, weet u wel), ging in die tijd volledig aan me voorbij.  Intussen heeft Menergy de soundtrack van GTA gehaald (zie http://www.youtube.com/watch?v=n97ya2cr72E) maar is Cowley zelf in de geschiedenisboeken van de pop gereduceerd tot de hitsingle Do You Wanna Funk en die magistrale herwerking van de Moroder/Summer samenwerking I Feel Love - 15 minuten van pure synth extravaganza.

En nu komt alsnog de dubbelaar "School Daze" boven water, een verzameling van nooit eerder uitgebrachte, instrumentale lappen synthtapijt, die Cowley in de jaren zeventig schreef als soundtrack voor twee gay porn films. Het blijkt muziek die nauwelijks uitstaans heeft met de gay hyperdisco van Do You Wanna Funk. In de plaats krijgen we donkere, sfeervolle klanktapijten die doen denken aan Tangerine Dream, Tomita en de meer experimentele kant van andere synth-pioniers als Arthur Russell, Giorgio Moroder en Vangelis. De tvdw - een soort van Bolero voor synths - bewijst dit nog het best.